Τούτη εδώ είναι η πρώτη πολιτική μου ανάρτηση και θέλω με αυτήν να σας παρουσιάσω την γενικότερη πολιτική μου τοποθέτηση,το πολιτικό προφίλ μου,που δεν θα μπορούσε παρά να είναι συνάρτηση της φιλοσοφικής μου θεώρησης για την κοινωνία.
Πιστεύω σε μιά κοινωνία χωρίς εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους,χωρίς δηλαδή αφεντικά και δούλους. Αυτός άλλωστε είναι και ο ορισμός της λέξης κοινωνία. Όχι απλά ένας συναγελασμός αλλά
μιά κοινή συνύπαρξη και ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ για το καλό όλων κι όχι των λίγων. Αν και θεωρώ τον όρο ''δίκαιη κοινωνία'' καταχρηστικό και πλεονασμό,η κοινωνία εξ ορισμού είναι δίκαιη,θα τον χρησιμοποιήσω..Μια τέτοια δίκαιη κοινωνία για να υπάρξει πρέπει η παραγωγή στο σύνολο της(μέσα παραγωγής και προιόντα παραγωγής) να ανήκουν στην κοινωνία.Κι αυτό όχι επειδή η κοινωνία, οι εργαζόμενοι,είναι αυτοί που παράγουν,άρα πρέπει να τους ανήκουν κι αυτά που παράγουν κι αυτά μέσω των οποίων παράγουν.Ένας αστός μπορεί εύκολα να μας πει ,κι αυτό κάνει,οτι ,ωραία, οι εργαζόμενοι είναι αυτοί που παράγουν,όμως πληρώνονται για αυτό που κάνουν,οπότε δεν δικαιούνται να ζητάνε να πάρουν την παραγωγή στα χέρια τους. Ο λόγος για τον οποίο η παραγωγή πρέπει να ανήκει στην κοινωνία είναι ο εξής απλός.Η ίδια η παραγωγή υπάρχει και γίνεται για να ικανοποιηθούν οι κοινωνικές ανάγκες.Αν ρωτήσουμε 100 ανθρώπους "γιατί δουλεύουμε εμείς οι άνθρωποι ?" η συντριπτική πλειοψηφία,για να μην πω όλοι,θα απαντήσει "δουλεύουμε για να βγάλουμε λεφτά για να ζήσουμε".Δεν δουλεύουμε όμως για αυτό και η απάντηση αυτή δείχνει αυτό που ο Μάρξ ονόμαζε αλλοτρίωση του ανθρώπου στην καπιταλιστική κοινωνία από το αντικείμενο της παραγωγής του,το να το θεωρεί δηλαδή σαν κάτι ξένο προς αυτόν,που δεν του ανήκει.Με άλλα λόγια,η προσφορά της εργατικής μας δύναμης στον καπιταλιστή έναντι μισθού θεωρείται από σχεδόν όλους σαν κάτι ΔΕΔΟΜΕΝΟ,τόσο δεδομένο που να απαντούν στο ερώτημα γιατί δουλεύουμε με το "μα φυσικά,για να βγάλουμε λεφτά,για να ζήσουμε".Ε.όχι λοιπόν,δεν δουλεύουμε για αυτό.Δουλεύουμε για να παράγουμε τα αγαθά που μας είναι απαραίτητα στη ζωή μας.Είναι τόσο απλή η απάντηση κι όμως κανένας δεν απαντάει έτσι.Κι επειδή λοιπόν η παραγωγή των αγαθών γίνεται για να ικανοποιηθούν οι κοινωνικές ανάγκες,θεωρώ απολύτως φυσικό αυτή η παραγωγή να ανήκει στην κοινωνία.
Πιστεύω οτι μιά τέτοια κοινωνία είναι εφικτή,αλίμονο αν δεν ήταν,και θα δημιουργηθεί όταν οι άνθρωποι-σκλάβοι,που είναι η συντριπτική πλειοψηφία παγκόσμια ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΟΥΝ οτι είναι σκλάβοι και θελήσουν να αποτινάξουν τα δεσμά τους. ''Τη στιγμή που ο σκλάβος αποφασίζει να μην είναι πια σκλάβος, οι αλυσίδες του σπάνε.''.Αυτό δεν το είπε κομμουνιστής αλλά ο Γκάντι. Δεν φτάνει όμως μόνο αυτή η συνειδητοποίηση. Αυτή υπάρχει και τώρα σε ένα μεγάλο βαθμό. Αυτό που λείπει είναι η πεποίθηση στον κόσμο οτι η εναλλακτική λύση,η σοσιαλιστική-κομμουνιστική κοινωνία,είναι εφικτή. Πολλοί λένε οτι σαν θεωρία είναι ιδανική αλλά στην πράξη ανεφάρμοστη. Τους απαντώ οτι μιά θεωρία δεν γίνεται πράξη από μόνη της,εμείς είμαστε αυτοί που θα την κάνουν πράξη και αυτό το επιχείρημα είναι μιά ομολογία οτι δεν εμπιστευόμαστε τις δυνάμεις μας.
Ο πιο πολύς κόσμος όμως έχει συνδέσει την σοσιαλιστική-κομμουνιστική κοινωνία με τον υπαρκτό σοσιαλισμό,που δεν είχε φυσικά καμμία σχέση ούτε με σοσιαλισμό,ούτε με κομμουνισμό. Το γιατί δεν είχε καμμία σχέση είναι ένα μεγάλο θέμα που θα το αναλύσω σε μιάν άλλη ανάρτηση. Επιγραμματικά να πω οτι στον υπαρκτό δεν κοινωνικοποιήθηκαν τα μέσα παραγωγής,δεν έγιναν δηλαδή ιδιοκτησία της κοινωνίας αλλά κρατική ιδιοκτησία,δηλαδή κομματική,μιάς και τον απόλυτο έλεγχο του κράτους τον είχε το κόμμα. Και αυτό είναι η βασική αρχή του σοσιαλισμού,η οποία καταστρατηγήθηκε.Όπως καταστρατηγήθηκε και μιά άλλα βασική αρχή του,που έλεγε οτι την πολιτική εξουσία δεν την ασκεί το κόμμα αλλά ο λαός,η κοινωνία μέσα από συμβούλια,που εκλέγουν αντιπροσώπους.Ο ρόλος του κόμματος είναι καθαρά ιδεολογικός,να διαμορφώσει σοσιαλιστική-κομμουνιστική συνείδηση στην κοινωνία.
Δεν είναι τυχαίο φυσικά οτι το σύνολο των αντικομμουνιστών έχει συνδέσει τον "υπαρκτό" με τον πραγματικό σοσιαλισμό και θεωρεί οτι ένα νέο σοσιαλιστικό εγχείρημα θα οδηγήσει στα ίδια ολέθρια αποτελέσματα .Η σύνδεση αυτή στην συνείδηση του κόσμου έχει επιτευχθεί μέσω μιάς οργανωμένης πλύσης εγκεφάλου απο την άρχουσα τάξη,μέσω μιάς προπαγάνδας που έχει καταφέρει να εξισώσει τον φάντη με το ρετσινόλαδο.Ο σοσιαλισμός κατέρρευσε,λένε οι αστοί,ο κομμουνισμός απέτυχε. Αποσιωπούν εσκεμμένα οτι αυτό που κατέρρευσε δεν ήταν ο σοσιαλισμός,αλλά ο υπαρκτός σοσιαλισμός.Ένα σύστημα ολοκληρωτικό,η μόνη σχέση του οποίου με τον σοσιαλισμό,ήταν το όνομα του. Εντέχνως λοιπόν η προπαγάνδα τους με αυτόν τον τρόπο ταυτίζει τον σοσιαλισμό με τον ολοκληρωτισμό,την έλλειψη δημοκρατίας.Οι τελευταίοι που θα έπρεπε να μιλάνε για δημοκρατία είναι φυσικά οι αστοί,γιατί απλά το σύστημα της ''αντιπροσωπευτικής'' κοινοβουλευτικής αστικής δημοκρατίας δεν είναι δημοκρατία.Κι όμως με την προπαγάνδα τους έχουν καταφέρει κι εδώ μεγάλη μερίδα του κόσμου,η μεγαλύτερη ίσως,να πιστεύει οτι αυτό το κατασκεύασμα είνα δημοκρατία.Σε αντίθεση με τον κακό "κομμουνισμό",που ήταν αντιδημοκρατικός και όντως ήταν.Ομως δεν ήταν ούτε και κομμουνισμός.
Για το τι θεωρώ δημοκρατία,θα σας πω σε μιαν άλλη ανάρτηση.Κλείνοντας,θα ήθελα να αντικρούσω το επιχείρημα των αστών οτι ένα νέο σοσιαλιστικό εγχείρημα θα έχει τα ίδια τραγικά αποτελέσματα του υπαρκτού, Και θα το αντικρούσω με τα λόγια πάλι όχι ενός κομμουνιστή αλλά του Αινστάιν."Αν τα γεγονότα δεν ταιριάζουν στη θεωρία, άλλαξε τα γεγονότα".
Πιστεύω σε μιά κοινωνία χωρίς εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους,χωρίς δηλαδή αφεντικά και δούλους. Αυτός άλλωστε είναι και ο ορισμός της λέξης κοινωνία. Όχι απλά ένας συναγελασμός αλλά
μιά κοινή συνύπαρξη και ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ για το καλό όλων κι όχι των λίγων. Αν και θεωρώ τον όρο ''δίκαιη κοινωνία'' καταχρηστικό και πλεονασμό,η κοινωνία εξ ορισμού είναι δίκαιη,θα τον χρησιμοποιήσω..Μια τέτοια δίκαιη κοινωνία για να υπάρξει πρέπει η παραγωγή στο σύνολο της(μέσα παραγωγής και προιόντα παραγωγής) να ανήκουν στην κοινωνία.Κι αυτό όχι επειδή η κοινωνία, οι εργαζόμενοι,είναι αυτοί που παράγουν,άρα πρέπει να τους ανήκουν κι αυτά που παράγουν κι αυτά μέσω των οποίων παράγουν.Ένας αστός μπορεί εύκολα να μας πει ,κι αυτό κάνει,οτι ,ωραία, οι εργαζόμενοι είναι αυτοί που παράγουν,όμως πληρώνονται για αυτό που κάνουν,οπότε δεν δικαιούνται να ζητάνε να πάρουν την παραγωγή στα χέρια τους. Ο λόγος για τον οποίο η παραγωγή πρέπει να ανήκει στην κοινωνία είναι ο εξής απλός.Η ίδια η παραγωγή υπάρχει και γίνεται για να ικανοποιηθούν οι κοινωνικές ανάγκες.Αν ρωτήσουμε 100 ανθρώπους "γιατί δουλεύουμε εμείς οι άνθρωποι ?" η συντριπτική πλειοψηφία,για να μην πω όλοι,θα απαντήσει "δουλεύουμε για να βγάλουμε λεφτά για να ζήσουμε".Δεν δουλεύουμε όμως για αυτό και η απάντηση αυτή δείχνει αυτό που ο Μάρξ ονόμαζε αλλοτρίωση του ανθρώπου στην καπιταλιστική κοινωνία από το αντικείμενο της παραγωγής του,το να το θεωρεί δηλαδή σαν κάτι ξένο προς αυτόν,που δεν του ανήκει.Με άλλα λόγια,η προσφορά της εργατικής μας δύναμης στον καπιταλιστή έναντι μισθού θεωρείται από σχεδόν όλους σαν κάτι ΔΕΔΟΜΕΝΟ,τόσο δεδομένο που να απαντούν στο ερώτημα γιατί δουλεύουμε με το "μα φυσικά,για να βγάλουμε λεφτά,για να ζήσουμε".Ε.όχι λοιπόν,δεν δουλεύουμε για αυτό.Δουλεύουμε για να παράγουμε τα αγαθά που μας είναι απαραίτητα στη ζωή μας.Είναι τόσο απλή η απάντηση κι όμως κανένας δεν απαντάει έτσι.Κι επειδή λοιπόν η παραγωγή των αγαθών γίνεται για να ικανοποιηθούν οι κοινωνικές ανάγκες,θεωρώ απολύτως φυσικό αυτή η παραγωγή να ανήκει στην κοινωνία.
Πιστεύω οτι μιά τέτοια κοινωνία είναι εφικτή,αλίμονο αν δεν ήταν,και θα δημιουργηθεί όταν οι άνθρωποι-σκλάβοι,που είναι η συντριπτική πλειοψηφία παγκόσμια ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΟΥΝ οτι είναι σκλάβοι και θελήσουν να αποτινάξουν τα δεσμά τους. ''Τη στιγμή που ο σκλάβος αποφασίζει να μην είναι πια σκλάβος, οι αλυσίδες του σπάνε.''.Αυτό δεν το είπε κομμουνιστής αλλά ο Γκάντι. Δεν φτάνει όμως μόνο αυτή η συνειδητοποίηση. Αυτή υπάρχει και τώρα σε ένα μεγάλο βαθμό. Αυτό που λείπει είναι η πεποίθηση στον κόσμο οτι η εναλλακτική λύση,η σοσιαλιστική-κομμουνιστική κοινωνία,είναι εφικτή. Πολλοί λένε οτι σαν θεωρία είναι ιδανική αλλά στην πράξη ανεφάρμοστη. Τους απαντώ οτι μιά θεωρία δεν γίνεται πράξη από μόνη της,εμείς είμαστε αυτοί που θα την κάνουν πράξη και αυτό το επιχείρημα είναι μιά ομολογία οτι δεν εμπιστευόμαστε τις δυνάμεις μας.
Ο πιο πολύς κόσμος όμως έχει συνδέσει την σοσιαλιστική-κομμουνιστική κοινωνία με τον υπαρκτό σοσιαλισμό,που δεν είχε φυσικά καμμία σχέση ούτε με σοσιαλισμό,ούτε με κομμουνισμό. Το γιατί δεν είχε καμμία σχέση είναι ένα μεγάλο θέμα που θα το αναλύσω σε μιάν άλλη ανάρτηση. Επιγραμματικά να πω οτι στον υπαρκτό δεν κοινωνικοποιήθηκαν τα μέσα παραγωγής,δεν έγιναν δηλαδή ιδιοκτησία της κοινωνίας αλλά κρατική ιδιοκτησία,δηλαδή κομματική,μιάς και τον απόλυτο έλεγχο του κράτους τον είχε το κόμμα. Και αυτό είναι η βασική αρχή του σοσιαλισμού,η οποία καταστρατηγήθηκε.Όπως καταστρατηγήθηκε και μιά άλλα βασική αρχή του,που έλεγε οτι την πολιτική εξουσία δεν την ασκεί το κόμμα αλλά ο λαός,η κοινωνία μέσα από συμβούλια,που εκλέγουν αντιπροσώπους.Ο ρόλος του κόμματος είναι καθαρά ιδεολογικός,να διαμορφώσει σοσιαλιστική-κομμουνιστική συνείδηση στην κοινωνία.
Δεν είναι τυχαίο φυσικά οτι το σύνολο των αντικομμουνιστών έχει συνδέσει τον "υπαρκτό" με τον πραγματικό σοσιαλισμό και θεωρεί οτι ένα νέο σοσιαλιστικό εγχείρημα θα οδηγήσει στα ίδια ολέθρια αποτελέσματα .Η σύνδεση αυτή στην συνείδηση του κόσμου έχει επιτευχθεί μέσω μιάς οργανωμένης πλύσης εγκεφάλου απο την άρχουσα τάξη,μέσω μιάς προπαγάνδας που έχει καταφέρει να εξισώσει τον φάντη με το ρετσινόλαδο.Ο σοσιαλισμός κατέρρευσε,λένε οι αστοί,ο κομμουνισμός απέτυχε. Αποσιωπούν εσκεμμένα οτι αυτό που κατέρρευσε δεν ήταν ο σοσιαλισμός,αλλά ο υπαρκτός σοσιαλισμός.Ένα σύστημα ολοκληρωτικό,η μόνη σχέση του οποίου με τον σοσιαλισμό,ήταν το όνομα του. Εντέχνως λοιπόν η προπαγάνδα τους με αυτόν τον τρόπο ταυτίζει τον σοσιαλισμό με τον ολοκληρωτισμό,την έλλειψη δημοκρατίας.Οι τελευταίοι που θα έπρεπε να μιλάνε για δημοκρατία είναι φυσικά οι αστοί,γιατί απλά το σύστημα της ''αντιπροσωπευτικής'' κοινοβουλευτικής αστικής δημοκρατίας δεν είναι δημοκρατία.Κι όμως με την προπαγάνδα τους έχουν καταφέρει κι εδώ μεγάλη μερίδα του κόσμου,η μεγαλύτερη ίσως,να πιστεύει οτι αυτό το κατασκεύασμα είνα δημοκρατία.Σε αντίθεση με τον κακό "κομμουνισμό",που ήταν αντιδημοκρατικός και όντως ήταν.Ομως δεν ήταν ούτε και κομμουνισμός.
Για το τι θεωρώ δημοκρατία,θα σας πω σε μιαν άλλη ανάρτηση.Κλείνοντας,θα ήθελα να αντικρούσω το επιχείρημα των αστών οτι ένα νέο σοσιαλιστικό εγχείρημα θα έχει τα ίδια τραγικά αποτελέσματα του υπαρκτού, Και θα το αντικρούσω με τα λόγια πάλι όχι ενός κομμουνιστή αλλά του Αινστάιν."Αν τα γεγονότα δεν ταιριάζουν στη θεωρία, άλλαξε τα γεγονότα".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου